|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و نمادین، احساسات و زیبایی‌های طبیعت را وصف می‌کند. او به زیبایی ماه و سبزه‌ای که با خطوطی سیاه در آمیخته است، اشاره می‌کند و با اشاره به "کاسه سرکه" و "پیمانه خاک"، به تضاد بین غرور و خاکی بودن انسان‌ها می‌پردازد. در مجموع، شعر به زیبایی و همچنین به زوال و تفاوت‌های زندگی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: من از چهره‌ات درخشش لاله را میبینم و از خطی که بر جا مانده، رنگ سبز را مشاهده می‌کنم.
هوش مصنوعی: این جمله به تصویر کشیدن یک حالت است که در آن شخص احساس می‌کند که با وجود ظاهری فریبنده و پر زرق و برق، در واقع در معرض خطرات و چالش‌های بزرگی قرار دارد. به عبارت دیگر، در حالی که ممکن است خود را در وضعیت بالایی ببیند، در حقیقت، احساس ضعف و آسیب‌پذیری می‌کند. این تضاد بین ظاهر و باطن نشان‌دهندهٔ احساساتی چون غرور و ناامنی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
لاله ز رخ چو ماه میبینم من
سبزه ز خط سیاه میبینم من
وان کاسهٔ سرکه بود پر باد غرور
پیمانهٔ خاک راه میبینم من
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.