|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت از شاعر نشان‌دهنده‌ی گذر زمان و تغییرات زندگی است. شاعر به پنجاه سال از عمرش اشاره می‌کند که در آن تلاش و کوشش کرده و حالا به شصت سالگی رسیده است. او به نوعی به این نکته اشاره دارد که در این سن و سال، همچون کمانی که به تنش کشیده شده، بار مسئولیت و تجربه را بر دوش دارد. یعنی با رسیدن به این سن، به نوعی به کمال و آمادگی برای مواجهه با چالش‌های زندگی رسیده‌است.
هوش مصنوعی: من طی پنجاه سال از زندگی‌ام تلاش کردم و زحمت کشیدم، اما حالا به سن شصت سالگی رسیده‌ام و متوجه می‌شوم که این همه تلاش تنها در حدی بوده که مثل انگشتری در دستم حس شده است.
هوش مصنوعی: شکی نیست که برای گرفتن کمان، باید شست را به کار ببرم؛ اما وقتی شصتم تمام شود، دیگر کمان به پشتم کمک نخواهد کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بس سرکش را کز سر مویی کُشتم
و آلوده نشد به خونِ کس انگشتم
وین کار عجب نگر که با جملهٔ خلق
رویارویم نشسته پُشتاپُشتم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.