|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این مصرع‌ها به احساس ناتوانی و بی‌سرنوشتی مردم اشاره شده است. شاعر از نمادهای جهانی و جاه و مقام صحبت می‌کند و بر این باور است که در سرزمین خود، با وجود تمامی مشکلات و دردها، دل مردم آسیب‌دیده و بی‌چاره ثبت می‌شود. همچنین، برای هر قدمی که بر می‌دارند، یادآور سختی‌ها و تلخی‌های زندگی آن‌هاست و خاک سرزمینشان بر سرشان می‌ریزد. این ابیات، بیانگر غم و اندوه عمیق جامعه است.
هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که دنیا مانند دریایی است و افرادی که در اینجا زندگی می‌کنند، دل‌هایشان همیشه در تلاطم و ناآرامی هستند. زندگی و سرنوشت انسان‌ها به گونه‌ای است که از آنچه در این دنیا دارند، راضی نیستند و همچنان در جستجوی آرامش هستند.
هوش مصنوعی: در هر گامی که برداشته می‌شود، هزاران آدمی هستند که در این راه جان داده‌اند. خاکی که بر سر آنان نشسته، نشان از ارادت و احترام دارد که اینجا باقی می‌ماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.