|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر حالتی از دل ناکام و پر امید است. شاعر در آن از آرزوها و خیالات نادرست خود سخن می‌گوید که به اشتباه خود را از افراد خوشبخت و توانمند میپنداشت، اما در واقعیت با دستانی خالی، چیزی جز تکه‌ای بی‌ارزش نداشت. در نهایت، او متوجه می‌شود که آنچه در ذهنش تصور می‌کرد، تنها یک توهم بوده و حقیقت چیز دیگری است.
هوش مصنوعی: دل من که فکر می‌کرد شخصیتی مهم و باارزش است، حالا می‌بیند که با دست خالی نمی‌تواند به چیزی دست یابد؛ مانند کسی که گمان می‌کند با کیسه‌ای پر از پول می‌تواند به خواسته‌هایش برسد، ولی در واقع چیزی در دست ندارد.
هوش مصنوعی: بسیاری از سنگ‌های قیمتی پاشیده شد، اما وقتی نگاه کرد، تنها مهره‌ای دیده شد و جز آنچه که به عنوان دُر تصور می‌کرد، چیزی نبود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.