من نمیرم زانکه بی جان می‌زیم
جان نخواهم چون به جانان می‌زیم
در ره عشق تو چون جان زحمت است
لاجرم بی زحمت جان می‌زیم
چون بلای خویشتن دیدم وجود
از وجود خویش پنهان می‌زیم
در امید و بیم عشقت همچو شمع
گاه خندان گاه گریان می‌زیم
همچو غنچه از سر تر دامنی
غرق خون سر در گریبان می‌زیم
روز و شب بر خشک کشتی رانده‌ام
گرچه دایم غرق طوفان می‌زیم
از سر زلف تو اندیشم همه
گرچه حالی را پریشان می‌زیم
ماه رویا بر امید خلعتم
بس برهنه این چنین زان می‌زیم
از بر خود خلعت خاصم فرست
زانکه بی‌تو ژنده خلقان می‌زیم
از برونم پردهٔ اطلس چه سود
چون درون پرده عریان می‌زیم
همچو عطار از جهان فارغ شده
سر نهاده در بیابان می‌زیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر عشق عمیق و دردناک شاعر به معشوق است. شاعر با تأمل در زندگی خویش و عشقش، نشان می‌دهد که بی‌جان و بی‌زحمت نمی‌تواند زندگی کند. او در مسیر عشق، همواره دچار چالش‌ها و ناملایمات است و در عین حال در نوسان بین شادی و غم به سر می‌برد. احساساتی چون تنهایی، امید و ناامیدی را تجربه می‌کند و خود را همچون گل و شمع توصیف می‌کند که در عشقش غرق است. او از درون خود به تنگنا می‌افتد و با وجود حجاب‌ها و موانع بیرونی، به دنیای درونی خود می‌نگرد. در نهایت، شعر به نوعی فرار از دنیا و غرق شدن در عشق و روحانیت را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: من نمی‌میرم چون بی‌جان زندگی می‌کنم و جانم را وقتی می‌زنم که نزد محبوبم باشم.
هوش مصنوعی: در مسیر عشق تو، زندگی بدون زحمت مانند جان بی‌ارزش است، پس ناچار با زحمت جان می‌گذرانیم.
هوش مصنوعی: زمانی که بلای خود را دیدم، وجودم را از وجود خودم پنهان می‌کنم.
هوش مصنوعی: در انتظار و ترس از عشق تو مانند شمعی هستم که گاهی می‌خندد و گاهی می‌گرید.
هوش مصنوعی: چنان‌که غنچه‌ای که از سر ترش، دامنی پر از خون دارد، ما نیز در گریبان خود غرق غم و اندوه هستیم.
هوش مصنوعی: من در طول روز و شب به سختی در دریایی طوفانی حرکت کرده‌ام، حتی اگر همیشه در حال غرق شدن باشم.
هوش مصنوعی: از موهای تو فکر می‌کنم، هرچند که حالا در حال و هوای پراضطرابی هستم.
هوش مصنوعی: ماه خیال و آرزوهایم مرا برهنه کرده، به گونه‌ای که از آنچه دارم، جز درد و غم چیزی نمی‌ماند.
هوش مصنوعی: از نزد خود، لباس مخصوصی برای من بفرست؛ چرا که بدون تو، در میان مردم عادی به سر می‌برم.
هوش مصنوعی: پرده‌ی زیبا و زرق و برق دار بیرونی چه فایده دارد وقتی که در درون آن، خود را بدون پوشش و در معرض دید دیگران قرار داده‌ایم.
هوش مصنوعی: مانند عطار، از دنیای مادی و دغدغه‌های آن رها شده‌ام و در دل بیابان، در آرامش و سکوت به سر می‌برم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.