تو طوطی قفس را تا نمیری
نخواهی رستن از بند اسیری
ترا چون در صف صورت کشیدند
تو افتادی بدام ایشان بریدند
بمیر از لذت و ترک شکر کن
چو سیمرغ از همه عالم گذر کن
اگر ترک از شکر گیری تو چون باز
به هندوستان روحانی رسی باز
وگرنه بر سر باطل بمانی
چو کوری بی عصا در گل بمانی
همی غلطی چو مرغ سر بریده
بدست خویشتن شهپر بریده
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم آزادی و فرار از قید و بندها اشاره دارد. شاعر می‌گوید تا زمانی که در قفس هستی (به معنای زندگی کردن در اسارت)، نمی‌توانی آزاد شوی. باید از لذت‌ها بگذری و مانند سیمرغ که از همه عالم فراتر می‌رود، به دنبال رستگاری بروی. در غیر این صورت، مانند یک نابینا در گل گیر خواهی کرد و هیچ پیشرفتی نخواهی داشت. بنابراین برای رسیدن به حقیقت و آزادی، باید از وابستگی‌ها و لذایت بیهوده رهایی پیدا کنی.
هوش مصنوعی: تو تا زمانی که در قفس هستی و نخواهی مرد، نمی‌توانی از اسارت و بند رهایی یابی.
هوش مصنوعی: تو را هنگامی که کشیدند در صف صورت، به دام آنها افتادی و آنها تو را بریدند.
هوش مصنوعی: از لذت‌ها بگذر و شکرگزاری را فراموش کن، همان‌طور که سیمرغ از تمام جهان عبور می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر از شیرینی تو دور شوم، به مانند پرنده‌ای که به هندوستان روحانی پرواز می‌کند، باز نمی‌گردم.
هوش مصنوعی: اگر بر سر نادرستی بایستی، مثل یک آدم نابینا می‌مانی که بدون عصا در گل و لای گیر کرده است.
هوش مصنوعی: انسان در شرایط دشوار و ناامید به مانند پرنده‌ای بی‌سر عمل می‌کند، بدون آگاهی و هدف مشخص، اما در واقع خود مسئول وضعیتش است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.