|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر، شخصی را توصیف می‌کند که کنار دریا ایستاده و به وسعت دریا نگاه می‌کند. او دو حس متفاوت نسبت به دریا دارد: یکی آنکه دریا را آرام و بی‌نهایت می‌بیند و دیگری نگرانی از طوفان و امواجی که ممکن است ناگهان پدید آیند و باعث غرق شدن کشتی‌ها شوند. این نگرانی از قدرت نهفته در آرامش دریا نشأت می‌گیرد.
هوش مصنوعی: دوستی کنار دریا ایستاده و به اطراف نگاه می‌کند و همه جا را زیر نظر دارد.
هوش مصنوعی: یک نفر دریا را مشاهده می‌کند که آرام و ساکن است، در حالی که فرد دیگری هنوز به جایگاه حقیقی و فطری خود نرسیده است.
هوش مصنوعی: دریا به آرامی گفت: "من از عمق آرامش تو به شدت می‌ترسم، زیرا این آرامش بی‌پایان است."
هوش مصنوعی: اگر یک لحظه از تو حرکت و جنبشی برخیزد، کشتی‌های بسیاری خواهد شکست و در هم فرو خواهد ریخت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.