|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به زیبایی و ارزش گل اشاره می‌کند و از فرد می‌خواهد که خود را در سایه آن گل قرار ندهد. گل به خودی خود زیبایی و اصالت دارد و اگر کسی به آن نگاه کند، همه زینت‌ها و زیبایی‌های خود را در پای او نثار خواهد کرد. به عبارتی، شاعر به اهمیت خودآگاهی و حفظ مقام فردی تاکید دارد و می‌گوید که باید به ارزش‌های درون خود توجه کنیم.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر می‌گوید: گل در روز زیبایی و جلوه خود را به نمایش می‌گذارد، اما تو مواظب باش که آن را نادیده نگیری و به آن آسیب نرسانی. تأکید بر این است که زیبایی و جلوه‌نمایی را با دقت و احترام نگاه داشته شود.
هوش مصنوعی: وقتی او ببیند که مقام و ارزش خود را در مقابل تو نادیده گرفته، همه زینت‌ها و آراستگی‌هایش را کنار می‌گذارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.