|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از جهان درخواست می‌کند که به او لطفی کند و به طعنه می‌گوید که دل آدمی از رفتارهای ناپسند و جاهلانه دیگران سیر نمی‌شود. در پاسخ، جهان بیان می‌کند که از او هیچ لطفتری نمی‌تواند صادر شود و این نکته را با اشاره به فقیهانی که در این وضعیت قرار دارند، تأکید می‌کند. به طور کلی، شعر به بیان ناکامی در دستیابی به لطافت و آرامش در دنیای پرزرق و برق و ناپسند می‌پردازد.
هوش مصنوعی: دل من از جهان خواسته که لطفی به من کند، چرا که دل تو هیچ‌گاه از وجود این همه نادانی سیر نخواهد شد.
هوش مصنوعی: جهان به من گفت که نمی‌تواند لطافت و ظرافتی داشته باشد، اما فقیه کسی است که در بیان و عمل دارای قدرت و شدت است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.