ای بزرگی که کلک وهمت تو
روی امید را چو لاله کنند
از یک احسان تو شکسته‌دلان
جبر کسر هزار ساله کنند
به نماز در تو بگرایند
آن کسان کز نیاز ناله کنند
قحط فرموده قلتبانی چند
که خری را به یک نواله کنند
در وثاق من آمدند امروز
تا بلا را به من حواله کنند
دفع ایشان نمی‌توانم کرد
جز به چیزی که در پیاله کنند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ستایش بزرگی و رحمت خداوند می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که وقتی امید به لطف الهی پیدا شود، دل‌های شکسته به آرامش می‌رسند. او از افرادی صحبت می‌کند که با ناله و نیاز به سوی خدا می‌آیند و می‌خواهند رنج‌های خود را برطرف کنند. در پایان، شاعر بیان می‌کند که او نمی‌تواند بلا را از خود دور کند، مگر با دعا و نیایش در درگاه الهی، که به نوعی مانند نوشیدن از پیاله‌ای می‌ماند.
هوش مصنوعی: ای بزرگوار، تو با قدرت اراده‌ات می‌توانی امید را مانند لاله زیبا و شکوفا کنی.
هوش مصنوعی: با یک لطف و مهربانی تو، دل‌شکستگان می‌توانند درد و رنجی را که سال‌ها بر دوش دارند، فراموش کنند.
هوش مصنوعی: مردمی که از نیاز و مشکلاتشکایت و ناله می‌کنند، به نماز و عبادت روی می‌آورند و از آن کمک می‌طلبند.
هوش مصنوعی: در زمان قحطی و کمبود، افراد بسیاری را به سرپرستی می‌گیرند که حتی برای سیر کردن یک خر نیز به زحمت بیفتند.
هوش مصنوعی: امروز کسانی به سراغ من آمدند تا به من سختی و دردسر بدهند.
هوش مصنوعی: من نمی‌توانم از شر آنها رهایی یابم مگر اینکه چیزی به آنها ارائه دهم که در پیاله قرار دهند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دوستی کز پی پیاله کنند
ندهی پوست پوست کاله کنند
روسبی خواهران زنی چندند
که خری را بیک نواله کنند
در وثاق من آمدند امروز
تا بلا را بمن حواله کنند
دفع ایشان نمی توانم کرد
[...]
ای کریمی که از نوال کفت
کان و دریا همیشه ناله کنند
روزی خلق چون مقدر شد
به کف دست تو حواله کنند
عیش خوش بر دلم حرام شدست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.