بافلک دی نیازمندی گفت
چون منت گر نیازمند کنند
زان ستمها که گردش تو کند
توچه گویی که باتو چند کنند
آخر این اختران بی معنیت
چند بخت مرانژند کنند
بی سبب هر زمان چو پایهٔ خویش
پایهٔ طاقتم بلند کنند
به زمستان گر آتشی یابم
هفت عضوم برو سپند کنند
حلقهٔ جیب کهنه در حلقم
هر زمان حلقهٔ کمند کنند
عالمی ناپسند احوالند
تا کی احوال ناپسند کنند
در احسان چرا بنگشایند
چارهٔ چند مستمند کنند
فلکش گفت بربروت مخند
که جهانیت ریشخند کنند
در احسان بگو که بگشاید
بوالحسن را چو تخته‌بند کنند
ما در آنیم تا قضا و قدر
زهر آن فتنه باز قند کنند
که به مویی فلک بیاویزد
گر به مویی برو گزند کنند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، بافلک دی نیازمندی از ستمها و مشکلات زندگی سخن می‌گوید و به بی‌معنایی ستاره‌ها و سرنوشت‌های ناامیدکننده اشاره می‌کند. او از ناتوانی انسان‌ها در برابر ظلم و بی‌عدالتی شاکی است و احساس می‌کند که درگیر یک وضعیت ناپسند و دشوار هستند. بافلک همچنین به این نکته اشاره می‌کند که در زندگی هیچ چیز درست و منصفانه نیست و امداد و احسان از سوی دیگران نیز محدود و ناکافی است. او در نهایت به سرنوشت محتوم انسان‌ها اشاره می‌کند که ممکن است بر اساس یک رشته موی باریک دستخوش تغییرات شود.
به طور کلی، شعر نمایانگر یأس و ناامیدی از وضعیت زندگی و بی‌توجهی به نیازمندان است.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به این نکته اشاره می‌کند که هرگاه نیازمندی به کمک یا پشتیبانی نیاز داشته باشد، باید منتظر باشد تا دیگران او را درک کنند و به او توجه کنند. به عبارت دیگر، گاهی اوقات برای رسیدن به آنچه به آن نیاز داریم، باید به نوعی صبر کنیم و اجازه دهیم دیگران خودشان متوجه وضعیت ما شوند.
هوش مصنوعی: از آن ظلم‌هایی که تو بر من می‌کنی، چه می‌توانی بگویی وقتی که خودت هم در برابر ظلم‌های دیگران قرار می‌گیری؟
هوش مصنوعی: در پایان، این ستاره‌های بی‌معنی چه فایده‌ای دارند که شانس و بخت را تحت تأثیر قرار دهند؟
هوش مصنوعی: بدون دلیل، هر لحظه مانند پای خود، قدرت و استقامت من را بالا می‌برند.
هوش مصنوعی: اگر در زمستان آتشی پیدا کنم، هفت عضو بدنم را به آن تقدیم می‌کنم و آن را تقدس می‌بخشم.
هوش مصنوعی: هر بار که حلقهٔ جیب کهنه‌ام در گردنم قرار می‌گیرد، انگار که باری دیگر به دام می‌افتم.
هوش مصنوعی: دنیا پر از انسان‌هایی است که وضعیت‌های نامناسب و ناپسند را ادامه می‌دهند، این وضع تا کی باید ادامه پیدا کند؟
هوش مصنوعی: چرا در نیکی خود را محدود می‌کنند و به چند نفر کمک می‌کنند؟
هوش مصنوعی: نباید به کسی که به تو می‌خندد، با شادی و طعنه پاسخ دهی، زیرا زندگی به گونه‌ای است که ممکن است دیگران از وضع تو تمسخر کنند.
هوش مصنوعی: در مورد کمک و نیکی بگو که اگر به بوالحسن کمک شود، او را آزاد خواهند کرد، مانند اینکه در ازای تخته‌بندی، راه آزادی‌اش را هم باز کنند.
هوش مصنوعی: ما در این وضعیت هستیم تا سرنوشت و تقدیر، تلخی آن مشکل را شیرین کنند.
هوش مصنوعی: اگر زندگی به سرنوشتی نامساعد دچار شود، تنها به یک رشته نازک و نامحسوس بستگی دارد و می‌تواند به سادگی آسیب ببیند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
جاهلان جمله ناپسند کنند
وز سرِ جهل ریشخند کنند
نظر از منزلی بلند کنند
ناپسند جهان پسند کنند
باقی خلق لند لند کنند
گاهی آهسته گاه تند کنند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.