هوش مصنوعی: این متن به نوعی درباره‌ی گذر زمان و ناپایداری وجود انسان صحبت می‌کند. اشاره می‌کند که هر فردی که در این دنیا به دنیا می‌آید، بالاخره از آن می‌رود و مهلتی برای کسی وجود ندارد. شاعر به میر لطف‌الله اشاره می‌کند و می‌گوید که او انسانی بزرگ و واقعی بوده است. در نهایت، این متن به یاد و خاطره‌ی او پرداخته و به نیک‌نامی‌اش در تاریخ اشاره می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به نوعی درباره‌ی گذر زمان و ناپایداری وجود انسان صحبت می‌کند. اشاره می‌کند که هر فردی که در این دنیا به دنیا می‌آید، بالاخره از آن می‌رود و مهلتی برای کسی وجود ندارد. شاعر به میر لطف‌الله اشاره می‌کند و می‌گوید که او انسانی بزرگ و واقعی بوده است. در نهایت، این متن به یاد و خاطره‌ی او پرداخته و به نیک‌نامی‌اش در تاریخ اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: هر کسی که به دنیا آمده، در نهایت از این دنیا می‌رود و هیچ‌کس در این جهان برای همیشه نخواهد ماند.
هوش مصنوعی: از وجود میرمیر لطف الله، بسیار افسوس که آنچه در او بود، نشانه مردانگی را به خوبی به نمایش نمی‌گذاشت.
هوش مصنوعی: مردم در مورد تاریخ او می‌گویند که میر لطف‌الله مردی است که مردانه زیست و با عزت و شجاعت زندگی کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نان آن مدخل ز بس زشتم نمود
از پی خوردن گوارشتم نبود
آمدم سوی سرای شمس دین
بازگشتم چون جمال او نبود
من چه خواهم کرد بی او آن سرای؟
تشنه را از ساغر فارغ چه سود؟
این بگفت و رفت از پیشش چو دود
هرچه بود اصلا همه آن هیچ بود
از قضا سرکنگبین صفرا فزود
روغن بادام خشکی مینمود
از قضا دیوانه ای در بند بود
قصۀ من هرچه گفتم می‌شنود
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.