خنک گاه آبادیان گزین
که آباد گردید از ایشان زمین
بود یافث آباد فرخ نهاد
که کلدانی آبت نمودش یاد
هم اکنون از آن قوم فرخنده رای
جز آباز و چرکس نبینم به جای
سیامک مگر خود بدی زان تبار
که همواره می زیست در کوهسار
به هندی ورا نام شیوا بدی
که در پیش دادار برپا بدی
چو بگرفت رسم و ره بندگی
ز دیوان سرآمد بر او زندگی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، سخن از آبادانی و خنکی سرزمین‌هایی است که به دست قوم یافث ساخته شده‌اند. یافث، نسل سعادتمند و نیکوکار، به یاد کلدانی‌ها، سرزمینی آباد پدید آورد. شاعر اشاره می‌کند که جز آباز و چرکس از آن قوم باقی نمانده است. همچنین به سیامک، که از تبار یافث و در کوه‌ها زندگی می‌کرد، اشاره می‌شود و او را با نام شیوا در هند می‌شناسند. در نهایت، بیان می‌کند که سیامک با پیروی از اصول و رسم‌های بندگی، از دیوان فرار کرده و زندگی‌اش را شروع کرده است.
هوش مصنوعی: خوشا به حال کسانی که در سرزمین‌های آباد زندگی می‌کنند، زیرا زمین به خاطر آنها رشد و شکوفایی پیدا کرده است.
هوش مصنوعی: یافث، شخصیتی آباد و خوش‌سابقه است که یاد او در دل کلدانی‌ها جاودانه مانده است.
هوش مصنوعی: در حال حاضر، از آن گروه خوشفکر تنها صدای آواز و رقص چرخشی را می‌شنوم.
هوش مصنوعی: سیامک به چه دلیلی بدی کرد؟ او از نسلی است که همیشه در کوه‌ها زندگی کرده‌اند.
هوش مصنوعی: به او نام شیوا بدهی که در برابر خداوند به ایستادگی پرداخته است.
هوش مصنوعی: وقتی که رسم و روش بندگی بر او حاکم شد، دیگر زندگی بر او تمام شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.