|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به نوعی از زندگی و موجودیت انسان پس از مرگ و همچنین تأثیرگذاری خون حیض بر فرزند اشاره می‌کند. او با بیان اینکه غذای فرزند نمی‌تواند از خون حیض باشد، به انتقادی از تأثیرات منفی این نوع خون می‌پردازد و به دنبال آن، به سرنوشت انسان و مراحل زندگی او می‌نگرد. در نهایت به پرسشی مبنی بر نتایج و عواقب خون خلقی در طول زندگی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نه چیزی که ناپسند است می‌تواند غذایی خوب برای فرزند باشد، و در نتیجه، اگر چنین غذایی وجود داشته باشد، بر چهره او آثار منفی خواهد گذاشت و او را زشت می‌کند.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به موجودی اشاره می‌کند که پس از چنان دورانی، باز هم نتوانسته است چیزی مناسب و قابل توجه به وجود آورد. او به زایش و تولید اشاره دارد و می‌گوید که اگر انسانی در مدت زیادی به دنیا بیاید و تجربه‌های مختلفی کسب کند، اما در نهایت نتواند نتیجه‌ای مثبت و ارزشمند به جهان بدهد، چه معنایی دارد. این یک اشاره به ناکامی در ایجاد اثر و دستاورد است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سروست و بت نگار من آن ماه جانور
ار سرو سنگ دل بود و بت حریر بر
باری ندانمت که چه خو داری ای پسر
تا نیستی مرا و ترا هیچ درد سر
همچون مه دو هفته برون آیی از وثاق
همچون مه گرفته درون آییم ز در
رغم مرا چو سرکه مکن چون بمن رسی
[...]
اخگر هم آتشست ولیکن نه چون چراغ
سوزن هم آهنست ولیکن نه چون تبر
کلکش چو مرغکیست دو دیده پر آب مشک
وز بهر خیر و شر زبانش دو شاخ وتر
آن سوسن سپید شکفته به باغ در
یک شاخ او ز سیم و دگر شاخ او ز زر
پیراهنیست گویی دیبا ز شوشتر
کز نیل ابره استش و از عاج آستر
تا بیشتر زند بدلم عشق نیشتر
باشد مرا بمهر بتان میل بیشتر
اندیشه یکی پسر اندر دلم فتاد
هرگز نیامده ببر من چنو پسر
تا عشق آن پسر بسرم بر نهاد رخ
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.