|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از احساسات عمیق خود نسبت به معشوق سخن میگوید. او یاقوت (سنگ قیمتی) را به خاطر معشوق از چشم میریزد و به او میگوید که برای غمش جانش را فدای میکند. شاعر با اشاره به اینکه از هر کسی به خاطر معشوق گریخته، نشان میدهد که هیچ کمکی از این فرارها نبوده و در نهایت از خود معشوق فرار میکند تا ببیند چه اتفاقی میافتد. این ابیات احساسات عاشقانه و ناامیدی را به خوبی به تصویر میکشند.
هوش مصنوعی: من اشکهای گرانبهایم را برای تو ریختم تا ببینم تو با این درد چه خواهی کرد. گلهای غم را در پای تو کاشتهام تا ببینم تو چه رفتار و واکنشی نشان میدهی.
هوش مصنوعی: هر وقت از کسی که به تو مربوط میشود فرار کردم، فایدهای نداشت. حالا از خودت به خودت فرار کردهام، ببین چه کار میکنی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.