|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دل خود می‌خواهد که تنها هدیه‌ای که برای دوست می‌توان آورد، جان است. اگر درد و رنجی که از دوست می‌کشد، نام درمانی نداشته باشد، بی‌دلی که دردی ندارد، نباید از درد دوستان نالان باشد. در نتیجه، بهتر است سکوت کند زیرا نمی‌تواند درد خود را به دیگران منتقل کند.
هوش مصنوعی: ای دل، برای دوست جز جان خود هدیه نکن و اگر درد تو را برسانند، نام درمان را نیاور.
هوش مصنوعی: بی‌درد از درد دوستان ناله و شکایت می‌کنی، اما در سکوتی که نباید منجر به آزار کسانی شود که در رنج هستند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر آنچه بگفته‌ای به پایان نبری
گر شیر شوی زدست ما جان نبری
آن روی چرا به بت‌پرستان نبری
جلوه نکنی کفر ز دلشان نبری
گر آنچ بگفتۀ بپایان نبری
گر شیر شوی ز دست ما جان نبری
بر درگهِ دوست تحفه جز جان نبری
دردت چو دهند نام درمان نبری
بی درد ز درد دوست نالان گشتی
خاموش که عرض دردمندان نبری
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.