گیرم که هزار مصحف از بر داری
با آن، چه کنی که نفس کافر داری
سر را به زمین چه می‌نهی بهر نماز
آنرا به زمین بنه که بر سر داری
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
گیرم که هزار مصحف از بر داری
با آن، چه کنی که نفس کافر داری
سر را به زمین چه می‌نهی بهر نماز
آنرا به زمین بنه که بر سر داری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی به hypocrisy (چندچهرگی) و ریا اشاره دارد. شاعر می‌گوید ممکن است که فرد به ظاهر بسیاری از کتابهای مذهبی را از حفظ داشته باشد، اما اگر در دلش اعتقادی نداشته باشد، این هیچ ارزشی ندارد. او همچنین به نماز اشاره می‌کند و می‌گوید اگر سر خود را به زمین می‌گذارد برای نماز، باید آن را به آن چیزهایی که واقعا در سر دارد نیز اشاراتی بکند، نه اینکه فقط به فرم ظاهری بپردازد. در کل، پیام شعر به اهمیت sincerity (اصالت) و درون‌مایه ایمان در مقابل ظاهر است.
هوش مصنوعی: اگر هزاران کتاب مقدس را از حفظ داشته باشی، اما در درون خود کافر باشی، آنها برایت چه فایده‌ای خواهند داشت؟
هوش مصنوعی: چرا سرت را به زمین می‌گذاری برای نماز؟ بهتر است آنچه را که بر سرت داری، به زمین بگذاری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در بر ملکا دل توانگر داری
دریای محیط است‌که در بر داری
تا برکف جام و بر سر افسر داری
مه بر کف و آفتاب بر سر داری
بر چهره من به نام خود زر داری
بر دیده که تخت تست افسر داری
برسرو روان ز ماه چنبر داری
بادات ز ملک حسن برخورداری
شمع آمد و گفت: دامنی تر داری
زیرا که نه رهرُوی نه رهبر داری
من هر ساعت سری دگر در بازم
تو ره نبری به سر که یک سر داری
ای خاک چو کان دل توانگر داری
تا در شکم آن عزیز گوهر داری
ترسم که بحشر هم ز دستش ندهی
گر هیچ ندانی که چه در بر داری
ای دل تو اگر هزار دلبر داری
شرط آن نبود که دل ز ما برداری
گر دل داری که دل ز ما برداری
از یار نوت مباد برخورداری
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۸ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.