دارم صنم چهره برافروخته‌ای
وز خرمن دهر دیده بردوخته‌ای
او عاشق دیگری و من عاشق او
پروانه صفت سوختۀ سوخته‌ای
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
دارم صنم چهره برافروخته‌ای
وز خرمن دهر دیده بردوخته‌ای
او عاشق دیگری و من عاشق او
پروانه صفت سوختۀ سوخته‌ای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گویا فردی از عشق ناموفقش صحبت می‌کند. او به دختری که چهره‌ای زیبا دارد و در دنیای پرآشوب عاشقش شده است، اشاره می‌کند. اما در عین حال می‌داند که او عاشق شخص دیگری است. شاعر خود را به پروانه‌ای تشبیه می‌کند که به خاطر عشقش می‌سوزد.
هوش مصنوعی: من معشوقی دارم که چهره‌اش درخشان و زیباست و مانند گنجی از دنیا، تمام توجه و نگاه‌ها را به خود جلب کرده است.
هوش مصنوعی: او به دیگری عشق ورزیده و من به او عشق می‌ورزم؛ مانند پروانه‌ای که در آتش عشق سوخته و حالا از شدت سوزش، به شدت دردکشیده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
من کیستم آتش به دل افروخته‌ای
وز خرمن دهر دیده بر دوخته‌ای
در راه وفا چو سنگ و آتش گردم
شاید که رسم به صبحت سوخته‌ای
با من دو هزار عشوه بفروخته‌ای
تا این دل من بدین صفت سوخته‌ای
تو جامهٔ دلبری کنون دوخته‌ای
این چندین عشوه از که آموخته‌ای
تا آتش عشق را برافروخته‌ای
همچون دل من هزار دل سوخته‌ای
این جور و جفا تو از که آموخته‌ای
کز بهر دل آتشین قبا دوخته‌ای
از تیرِ غمت بسی جگر دوخته‌ای
بر مشک خطت بسی جگر سوخته‌ای
مگذار که خطّ تو ز دستم بشود
چون دست مرا بدان خط آموخته‌ای
ای آنکه رخت چو آتش افروخته‌ای
تا کی سوزی که صد رهم سوخته‌ای
گوئی به رخم چشم بردوخته‌ای
نی نی، تو مرا چنین نیاموخته‌ای
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.