|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار شاعر به بیان احساسات عمیق خود میپردازد. او به محنای عشق اشاره میکند که خموشی معشوقش باعث رنج و ناراحتی او شده است. همچنین به این نکته اشاره دارد که درد و دلش ممکن است به گوش معشوق رسیده باشد و از او تقاضا میکند که به این دردها توجه کند. به طور کلی، این اشعار نمایانگر اشتیاق و تنهایی عاشق است.
هوش مصنوعی: نفسهای آخرم از عشق تو به لب رسیده و خوشی و لذت از وجود تو به دستم آمده است.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر بیان میکند که او دردی در دل دارد و این درد او به گوش دیگری نرسیده و از او انتظار دارد که صدای دردی را که احساس میکند بشنود. به عبارتی، او حس میکند که دردی عمیق دارد اما کسی آن را درک نکرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بس غصه که از چشمهٔ نوش تو رسید
تا دست من امروز به دوش تو رسید
در گوش تو دانههای دٌر میبینم
آب چشمم مگر به گوش تو رسید
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.