ای دوست دوا فرست بیماران را
روزی ده جن و انس و هم یاران را
ما تشنه‌لبانِ وادیِ حرمانیم
بر کشتِ امیدِ ما بده باران را
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ای دوست دوا فرست بیماران را
روزی ده جن و انس و هم یاران را
ما تشنه‌لبانِ وادیِ حرمانیم
بر کشتِ امیدِ ما بده باران را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از دوست درخواست می‌کند که دارویی برای درمان بیماران بفرستد. شاعر در حال بیان اشتیاق و نیاز خود به یاری و امید است و از دوست می‌خواهد که مانند باران بر دل‌های تشنه و ناامید آنها برکت و تازگی بخشی.
هوش مصنوعی: ای دوست، برای بیماران دارو بفرست و روزی بده به جن و انسان و همه یاران.
هوش مصنوعی: ما در سرزمین ناامیدی و یأس، تشنه و بی‌صبر هستیم و به امیدی که در دل داریم نیازمند بارش رحمت و نعمت هستیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای هجر تو خون کرده جگر یاران را
از وصل تو شادی دل غم‌خواران را
چشمت که از اوست ملک حسن آبادان
مستی‌ست خراب کرده هشیاران را
با دیده بی خون که نه بینم آن را
گر رسم بود بدی جگر خواران را
نبود عجبی رسم قدیم است که خلق
دشمن دارند ابر بی باران را
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۳ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.