|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به توصیف صبحی زیبا و تاثیرگذار می‌پردازد که در آن عناصری چون ستاره و جمال معشوق به تصویر کشیده شده‌اند. فضا توام با حس لرزش و شگفتی است، به طوری که زیبایی معشوق به اندازه‌ای است که اگر کسی به آن نگاه کند، به مجذوبی و حالت مستی دچار می‌شود. شاعر همچنین به زیبایی چهره معشوق مانند نقره اشاره کرده و از تاثیر آن بر دنیای اطرافش صحبت می‌کند، به‌خصوص در لحظه‌ای که احساس می‌کند خورشید از خجالت در آب پنهان شده است.
هوش مصنوعی: طلوع صبح روشن، لباس پاره‌ای را به نمایش گذاشت و ستاره را به لرزه انداخت.
هوش مصنوعی: در آن محفل که همواره زیبا و شاداب است، زیبایی‌های او همچنان حس می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر از چشمان زیبایت نگاهی به من بیندازی، مانند کسی که از مستی به زمین افتاده، بی‌اختيار و سرگردان خواهم شد.
هوش مصنوعی: وقتی در جام می‌نگریستم، تصویری شبیه به آن چهره زیبا و بی‌نقصی را دیدم که مانند نقره‌ای صاف جلوه‌گر شده بود.
هوش مصنوعی: گمان کردم که خورشید درخشانی به خاطر شرمش، سر خود را در آب فرو برده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.