آشفتهٔ شیرازی » غزلیات » شمارهٔ ۴۷۹

این دیده باشی هندویی کز مهر و مه بستر کند

یا جادویی کز مشک تر خورشید در چنبر کند

گیرم تویی خورشید و مه این دو کی از زلف سیه

تاجی ز عنبر برنهد وز مشک تر افسر کند

سروی کی آید از چمن در رقص اندر انجمن

ماهی کجا گوید سخن کی گل قبا در برکند