آشفتهٔ شیرازی » غزلیات » شمارهٔ ۹۲

و کیف اشکر من حبیب مغاضب

وان شکوت لست صدیقا مصاحب

و لم ار عقلا الا اسیر بعشقه

بلی غلبت العشق و العقل هارب

یقولون للمرء عیش بعمره

و ما عیشی مِنَ العُمر الا لمَصائب

رایتک مشهودا بعینی مشاهدا

فوالله فیما بیننا لیس حاجب

فلا یکن الاشعار من الهوی

لرقه قرطاس و حرقه کاتب

آشفته یرجو علیا فی معاونته

لانه مبتلی بایادی النواصب

و لست براج من سواک ویعلم

و لم اخف المیزان انک حاسب