اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات » شمارهٔ ۱۰

بگذار بدی که در من از وی صد نیست

چد بد که مرا امید نیکی خود نیست

افسوس که خلق را امید نیک است

اندر من و سرمایهٔ من جز بد نیست