بابافغانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۷

گاهی ز هوای روز وصلیم نژند

گاهی ز شب فراق داریم گزند

تا چند عذاب شب که کی روز شود

مردیم ز غصه ایفلک تا کی و چند