ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰۴

چندان که دلم پیش تو می سوزد بیش

جوز تو زیاده می شود بر دلاریش

آری چه عجب تو آتش و او هیمه

تا او نسوزد پیش تو افروزی بیش