ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۹

چون عشق دل رمیده از ما بگرفت

آرام ز جان ما شکیبا بگرفت

گفتم دستم اشک بگیرد او خود

دستم بگرفت و دامنم را بگرفت