ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۳۶

به پیش آتش آهم زبانهٔ آتش

چنان بود که ز آتش زبانهٔ آتش

ز دوریت چو کشم آه بیشتر سوزم

بلی نسیم بود تازیانهٔ آتش

درون تربت من چیست غیر خاکستر

جز این متاع چه خواهی ز خانهٔ آتش

بیان درد دل خود به هر که کردم، سوخت

مگر زبان من آمد زبانهٔ آتش

چنان به سوختن اندر غم تو خو کردم

که دور از آتشم اندر میانهٔ آتش