ابوالفرج رونی » دیوان اشعار » هجویات » شمارهٔ ۱

گویی که گر بخواهم یک دانه شعر سازم

کز شاخ‌های نظمش نقش ترنج روید

هیهات گر بخواهی کز گُه ترنج سازی

در دل شکن که آن را جز تو کسی نبوید