جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۵

هر کس که نشان آن لب و دندان دید

در حقه لعل رشته مرجان دید

از چهره من حال دلم بتوان خواند

وز سینه او راز دلش نتوان دید