جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۰

امشب من و غمگسار تا روز

دست من و زلف یار تا روز

خوش باش که بس تفاوتی نیست

از روی تو ای نگار تا روز

آن غالیه دان شور و شیرین

بی مهر بمن سپار تا روز

هر بی خردی که بینی جام و بوسه

مشناس جز این دوکار تا روز

بستان و ببخش جام و بوسه

مشناس جز این دوکار تا روز

تا باده، همی گسار تا صبح

تا بوسه، همی شمار تا روز

مارا سر خواب نیست امشب

ای شمع تو پاسدار تا روز