جمال‌الدین عبدالرزاق » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۷

دل وصالت بشکیبائی یافت

روز وصل از شب تنهائی یافت

وه که چشمت چو بلا عشوه گریست

خاصه جائی که تماشائی یافت