ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۰۷

هر کو در جود و مکرمت بسته بود

جز خار مدانش ار چه گلدسته بود

هیزم بود آنشاخ که بر می نهد

ورچه ز درخت بارور رسته بود