ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۶۷

چون سرو سهی قد تو پیراسته شد

چون لاله بعنبر رخت آراسته شد

از بس که دلم فکر میانت میکرد

از فکرت باریک دلم کاسته شد