ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۹۷

گفتم صنما گرچه رخت همچو مهست

لیکن رقم سیاه بروی نه بهست

گفتا که چنین مگوی من لاله رخم

آخر نه که پاره ئی ز لاله سیهست