ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ٧۴۵

بینوائی و حفظ ناموسم

کرد فرد از جماعتی انبوه

نکشم همچو ماکیان خواری

از پی دانه در میان گروه

جای گیرم چو کبک در کهسار

ریک چینم بجای دانه ز کوه

زان گزیده است انزوا عنقا

که شد از ناپسند خلق ستوه