ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ٣٢٢

غم فرزند خوردن از جهل است

که خدا این و آنش می ندهد

کردگاری که آفرید او را

میتواند که جانش می ندهد

از کمال و کرم چو جانش داد

نکند آنکه نانش می ندهد