ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ٧٢

ای روزگاز از تو بوجه معاش خویش

قانع شدیم ترک بگیر این مضایقت

یا رب چه موجبست که با عاقلی اگر

نانی طلب کند نکند کس موافقت

کون خری گر از پی آب خضر شود

با او کند دو اسبه سعادت مرافقت

آری میان فکرت ما و قضای حق

نادر شود گشاده طریق مصادقت

ابن یمین ز سفله مجوی آب زندگی

گر جان ز تشنکی کند از تن مفارقت