ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۶۶

ایزدا مستحق عفو توأم

ز آنکه من بنده را گناه بسیست

نه تو خود را عفو همیدانی

پس برین قول بیخلاف بایست

عفو کردن پس از گناه بود

بیگنه را بعفو حاجت نیست