ابن یمین » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ٢۵

مرا فلک بمواعید میفریفت ولیک

از آن هزار یکی با رهی نکرد وفا

زمانه چند گهی در هوای بوک و مگر

غرور داده بامید ثم خیر مرا

چو زان غرور بجز رنج دل نشد حاصل

ملول گشت ز اصحاب منصب والا

بحسب حال خود اینک بصورت تضمین

بر اهل معرفت این بیت میکنم املا

مرا سخن ز مفاعیل و فاعلات بود

من از کجا سخن سر مملکت ز کجا