ابن یمین » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۲۸

ایصنم گلعذار ای بت سیمین ذقن

ای شه خوبان چین ای مه هر انجمن

غمزه تو جان شکار طره تو دل شکن

فتنه ملکی و دین آفت جانی و تن

حسن تو رشک بهار قد تو سرو چمن

خال خوشت عنبرین زلف تو مشکین رسن

لعل تو گوهر نثار لفظ تو در عدن

زلف تو پر تاب و چین جزع تو پر مکر و فن

موی تو رشک تتار روی تو ماه ختن

در لب تو جان دفین بر تو جهان مفتتن

گل ز رخت شرمسار از تو خجل نسترن

تیره ز تو یاسمین خیره ز تو یاسمن

روی تو چون لاله زار قد تو چون نارون

دل ز فراقت حزین جان ز غمت ممتحن

کوی تو دارالقرار دل ز تو بیت الحزن

عاشقت ابن یمین ای تو و ثن من شمن