امیر شاهی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۸۲ - استقبال از کمال خجندی

دولت وصلش میسر کی شود بی‌جست‌و‌جوی؟

گر وصال کعبه می‌خواهی سخن در راه گوی

باغ گو عشرتگه مرغان فارغبال باش

ما گرفتاران به زندان قفس کردیم خوی

از فغان زار من گشته رفیقان دردمند

وز دل بیمار من مانده طبیبان چاره جوی

جویها بر روی من پیدا شد از سیلاب اشک

ای بکویت آبروی دردمندان آب جوی

یار اگر برگشت، شاهی در وفا یکروی باش

کاندر این بستان‌سرا هستند رعنایان دوروی