یار خط بر روی زیبا می‌کشد
سبزه بر گلبرگ رعنا می‌کشد
ماه را دامی ز عنبر می‌نهد
لاله را داغی ز سودا می‌کشد
سنبل از سودای مشکین کاکلش
طره شبرنگ در پا می‌کشد
در چمن سرو از فرو دستان اوست
خویش را چندین چه بالا می‌کشد
ای ملامت گو، من و خاک درش
گر ترا خاطر به صحرا می‌کشد
می‌کشد پیکان ز دل، آه از جگر
شاهی از دست تو این‌ها می‌کشد