اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

تا گشت دلم ز عشق پابست غمت

از پای فتاد جانم از دست غمت

از شوق گلستان رخت مرغ دلم

چون بلبل بی نوای شد مست غمت