اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۳۳

حسن خوبان جهان عکس رخ زیبای اوست

لاجرم در هر سری از زلفشان سودای اوست

آفتاب عشق با هر ذره دارد نسبتی

نسبت معشوق و عاشق عین نسبت های اوست

هست روشن پیش ارباب نظر چون آفتاب

کین جهان پیدا ز نور روی مهر آرای اوست

از شراب چشم مخمورش جهان مست و خراب

فتنه و آشوب عالم نرگس شهلای اوست

جامه حسن بتان از روی او شد مستعار

کین قبای نیکوئی برقامت رعنای اوست

حسن بی اندازه را کون و مکان آئینه است

گرچه مرآت جهان روی جهان آرای اوست

میکند طیران فراز نه فلک مرغ دلم

رهبر جان اسیری همت والای اوست