کلیم » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۷

گر به قسمت قانعی بیش و کم دنیا یکی است

تشنه چون یک جرعه خواهد کوزه و دریا یکی است

حرص گر دهقان نباشد کشت را شبنم بس است

خوشه و خرمن به پیش چشم استغنا یکی است

کج نظر سود و زیان را امتیازی داده است

هر چه را احول دو می‌بیند بر بینا یکی است

ناامیدی دستگاه عیش می‌سازد فراخ

گر ببندی دیده کنج خانه و صحرا یکی است

غم نه پیوندی به دل دارد کزو بتوان برید

گر به اصل کار بینی شیشه و خارا یکی است

ما که از افتادگی فیروز جنگ افتاده‌ایم

از که اندیشیم چون فتح و شکست ما یکی است

عزت و خواری که پشت و روی کار عالم است

نزد رندی کو ندارد کار با دنیا یکی است

در قفس بالا و پائینی نمی‌باشد کلیم

آستان و مسند دنیا بر دانا یکی است