وقتی پیش شیخ ما میخواندهاند:
فاساختن و خوی خوش و صفرا کم
تا عهد میان ما بماند محکم
فاساختن و خوی خوش و صفرا هیچ
تا عهد میان ما بماند بیپیچ
بیت
رنج مردم ز بیشی و پیشیست
راحت و ایمنی ز درویشیست
برگزین زین جهان یکیّو بس
گرت بادانش و خرد خویشیست