قصاب کاشانی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۱۰

ای آب خضر لعل لب یار به از توست

وی عمر ابد دیدن دلدار به از توست

غمّازی عیب دگران طرز خوشی نیست

ای آینه کم لاف که زنگار به از توست

مانع نشدی ز آمدن غیر به چشمم

رو، ای مژه خار سر دیوار به از توست