حکیم سبزواری » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۵۵

قد کاد شمسی تخفی شعاعه

یا صحبت نوحوا حیوو داعه

گر داری ای شاه عزم هلاکم

این تیغ و این سر سمعاً و طاعه

۳

تا کی نمایی خصمی به عشاق

دعنا و سلمی یا دهر ساعه

یا لیت فاها بالقول فاهت

کی اذهقت عن ذوقی البساعه

الطرف یغلی والخف یرمی

هل من شفاه منها الشفاعه

۶

ناصح مده پند ما را ز عشقش

لسنا نبالی فیها الشناعه

نوگل بگلزار کو عندلیبی

یوسف به بازار این البضاعه

کشتیم تخمی گشتیم نومید

یوماً حصدنا نعم الزراعه

۹

زین خوان نعما خون دلت بس

طوبی لحاس کاس القناعه

بر بند اسرار از این جهان بار

تباً لمن صار یشری متاعه