جامی » دیوان اشعار » خاتمة الحیات » رباعیات » شمارهٔ ۲۳

این کنج فراغت است و خلوتگه راز

اسباب حضور دل در او یافته ساز

بادا بر وی صد در جمعیت باز

درهای پریشانی ایام فراز